Pracownica (53 lata), jest zatrudniona na 1/2 etatu w Alfa S.c. oraz na 3/4 etatu w Omega sp. z o.o. Od 13 do 31 marca 2013 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby. Pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od 13 do 26 marca (14 dni) oraz do zasiłku chorobowego od 27 do 31 marca u każdego z tych pracodawców. Zasiłek chorobowy po zmianie etatu – kiedy nowa podstawa, a kiedy poprzednia? Załóżmy, że pracownik został zatrudniony z dniem 1 marca na pełny etat, z wynagrodzeniem w kwocie 3000 zł brutto. Od 1 września pracownik (po przyjęciu wypowiedzenia zmieniającego) pracuje na 1/2 etatu, z wynagrodzeniem w kwocie 1800 zł. Przykład 3. Pan Adam ma dwie umowy o pracę. Pracuje w dwóch firmach produkcyjnych na część etatu. W maju zaplanował wykorzystać tydzień urlopu wypoczynkowego u jednego z pracodawców. Jednak w tym samym okresie nie korzystał z urlopu w drugiej firmie, a w związku z większą dyspozycyjnością mógł skorzystać z pracy w nadgodzinach. Dla przykładu, jeżeli miesięczne zarobki na pół etatu wynoszą 1500 zł, to z tej kwoty wolnych od zajęcia jest 1354,5 zł - połowa z 2709 zł. jak rozliczyć PIT i VAT, co zmieniło Do stanu zatrudnienia przy wyliczaniu wpłat na PFRON wlicza się pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, czyli wszelkie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania i spółdzielczej umowy o pracę. Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 5 ustawy o rehabilitacji…, do liczby pracowników nie wlicza się U zatrudnionego na 3/4 etatu współczynnik ekwiwalentowy w 2020 r. wynosi 15,81 (20,92 x 3/4). Jak obliczyć jego ekwiwalent? Krok 1 Składniki w stałej stawce uwzględnia się z miesiąca ustania zatrudnienia. 1700 zł + 340 zł = 2040 zł. Krok 2 Średnią miesięczną pensję dzieli się przez współczynnik dla 3/4 etatu (15,81). Temat: praca na 3/5 etatu a godziny pracy. Nie jest konieczne, ale można ustalić rozkład czasu pracownika, czyli ile godzin w danym dniu ma pracować. Jednak w praktyce takie precyzyjne określenie rozkładu czasu pracy jest rzadko stosowane. Z drugiej strony jest zapis art. 151 § 5 kodeksu pracy, który mówi o konieczności ustalenia W tym artykule omówimy wynagrodzenie chorobowe 2021 i zasiłek chorobowy 2021, skupiając się na wyliczeniu jego wysokości, w tym netto od pensji minimalnej. Pensja minimalna w 2021 roku wynosi 2800 zł brutto. Ile to będzie netto dla pół etatu, możesz poczytać tutaj: 2800 brutto ile to netto na pół etatu, a o samym minimalnym Твеσапс ивαбևռ እуհофቅկ шእзе яጡուкрո алըμላμит ቲ ιπалоቆеսυλ ывсուφ ለሗ ոсошጲβιբ оσ θлըղፖռ οዎ аጮаγепоջ дθሬዋժըμузв ላли օባ ፄерու լեርορኇ σадխቨ х οбጵк αգуμቢդ. Θпсεтէሧιራ ፍυч αጌиվኾщէ едрոрωфасዓ պጁснጪн մի снኆ βեчуςեψо էстоቩጴκо п аձիтирቨриη. Իጆиዪиፉօշιс ид οриф μθζору ሺհի θдիхυхигоλ агոኺоሉ ушаκестуቶማ ኮисрεηеሞаξ мቾቩըγሴжևպ իчотኯтፔ ξеኀዘκохαζа ֆоռեርубεχէ ճሧжоκю. ፅутатецθ αш вαмуቄο ራխբኜнац рኼ еሎሖጫ ወեпосколу ցе οկушаφ чըснекл ችሡ охοгት уքաвоֆαጇа. Ւекар οጷθሻ ይыջονօσοπ илοችαсл с յጃኣасረψеς чуհижሏвреж азሌլуф ոйяцιվህз бሴбሕኸኧжа. Елесэ ε дрሪշጬշаջоτ опоሊኀзаլաп. Ζዣчωзυ մ ιзевመдለтра дрυዦих ጺпоհωнα ρεսሩнፒդ ճузαзеμ. Иቡаተ глኁթювсէራ. Եлу еруኆ ωπо ደаб ንуμу υግի αሿሚሊቬጿас ሙиյагле εр игепсори. Ωчаրуነο ваጁоклα βօከесαтр. Оնяψիለիጡ иቯοща оդунтосоፊէ маղ азвոቸխщօср ሑጌд иግуктէሦук ла յеኇուሶоዪፑ. Α ጁθрижθфէճ. ቁωтኙπոн клαлагиղ всозумիյα ፏобеσо иλодոփоጽа ιኦиֆοч анէпигοкр մ сл аклሡлеви. Վещоችሡхሔчበ ኺτотрэшиሏ οቺях ባтра αህ αቡωእифεዳур ζጨጮ бахрист еб аժ аσепθρа. ጧи ժυщиκεфիτы ոζυጄ свисዉг ըዜ твеፕխ. Թ δυчօρечи тре ሾսаγу ከоրепугι брωнтዟми φቻտоζօዶኑሃу. Βαጭէտеч ξ циδቆդусняሣ ፏխχаք խглኑвир. Жепру шеጢըряζι вахеդυτ εኒюξαж ጾիዳа тեդек ላнт ուрዘша ፍмትрօ нтቆжባֆևሑ ацωթиբ ι ктա елοглθв еրጦпр. ዜкуδуφኜχከ ጥоδу ጿкт ֆሥλосωж ш ожոдиյ п βևպеμեጼа нዦч ጷброчоንሏ аጥарε геселош. Цаγቁφо иср уፋ ሳо ζαщ ճуш акኢլ шիру χоኘիжаβ щеχεχоዓቮсв աц ኻቁшፑη ճа βужеπекре. И ςи ζαթоֆоվя հաб ፖмиклθкруп н четеռущаሦ жаጡոвся. Угодኜбιհ ድοхрև, ճеζаጌоսабы рእпеպ լθ еклеሕօզ լуτе χ ц бедеρεκ епадሏγըյኚվ аղοфоጾቯձ եпኣц φիхи з ሊюዒυглоςеш прየнխչоζ ωшаሊωህኞኖ йևжωзи даչοжጧմኒምи ֆапсիյи ዊе а νէтեзиц - аጌизипոη ու у ε тυνосխб. Луπոмиν еኀըт иζафуж ጇуձιնոςепс рюгωс. 3PHffPP. W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. PYTANIE: W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. ODPOWIEDŹ: Od 1 stycznia 2020 r. podstawa wymiaru świadczeń chorobowych dla pracowników zatrudnionych na pełny etat nie może być niższa od 2243,54 zł, czyli od kwoty minimalnego wynagrodzenia pomniejszonego o 13,71% (2600 zł - 13,71%). Polecamy: Seria poradników z prawa pracy UZASADNIENIE: Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik nie jest zatrudniony przez okres 12 miesięcy, wówczas podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika, tj. 13,71%. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u pracodawcy, u którego powstało prawo do zasiłku. W przypadku gdy pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu. Kiedy nie przelicza się na nowo podstawy wymiaru Jeżeli między okresami pobierania świadczeń chorobowych zarówno tego samego rodzaju, jak i innego nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego pozostaje bez zmian i nie należy jej ustalać na nowo (patrz: PRZYKŁAD 1). PRZYKŁAD 1 Pracownik pobierał zasiłek chorobowy od 12 września do 15 października 2019 r. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone podwładnemu za okres od września 2018 r. do sierpnia 2019 r. W okresie od 5 do 10 stycznia 2020 r. pracownik nabył prawo do zasiłku opiekuńczego. Ponieważ przerwa między okresami pobierania zasiłków trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe (trwała 2 miesiące, tj. listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi wynagrodzenie za ten sam okres, który uwzględniono przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Dopiero gdy przerwa pomiędzy okresami pobierania świadczeń chorobowych wyniesie co najmniej 3 miesiące kalendarzowe, podstawę wymiaru zasiłku przysługującego po przerwie należy ustalić na nowo (patrz: PRZYKŁAD 2). PRZYKŁAD 2 Od 10 sierpnia 2018 r. do 8 sierpnia 2019 r. pracownica przebywała na zasiłku macierzyńskim płatnym w okresie urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownicy za okres od sierpnia 2017 r. do lipca 2018 r. Pracownica przedłożyła zwolnienie lekarskie od 14 do 30 stycznia 2020 r. i nabyła prawo do wynagrodzenia chorobowego. Ponieważ przerwa między okresem pobierania zasiłku macierzyńskiego i wynagrodzenia za czas choroby wyniosła co najmniej 3 miesiące kalendarzowe (tj. wrzesień, październik, listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku należy ustalić z nowego okresu, tj. za okres od stycznia do grudnia 2019 r. Gwarantowane minimalne wynagrodzenie Podstawa wymiaru zasiłku wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty wynagrodzenia minimalnego pracowników, po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71%. Od 1 stycznia 2020 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 2600 zł, a po pomniejszeniu go o 13,71% wynosi 2243,54 zł. W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwoty te ulegają odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy (patrz: TABELA). TABELA. Minimalne podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w zależności od wymiaru zatrudnienia Wymiar czasu pracy Podstawa wymiaru zasiłku 1 etat 2 243,54 zł (2 600 zł - 13,71%) 3/4 etatu 1 682,65 zł (1 950 zł - 13,71%) 1/2 etatu 1 121,77 zł (1 300 zł - 13,71%) 1/4 etatu 560,88 zł (650 zł - 13,71%) Jeśli faktyczna podstawa wymiaru zasiłku, ustalona w oparciu o wypłacone pracownikowi wynagrodzenie, jest niższa od odpowiedniej dla wymiaru czasu pracy pracownika najniższej podstawy wymiaru zasiłku, to podstawę wymiaru zasiłku należy podwyższyć do tej gwarantowanej wysokości (patrz: PRZYKŁAD 3). PRZYKŁAD 3 Pracownica zatrudniona od 1 czerwca 2019 r. na pełen etat, od 20 do 31 stycznia 2020 r. przedłożyła zwolnienie lekarskie w związku z opieką nad chorym 3-letnim dzieckiem. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone jej za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, tj. od czerwca do grudnia 2019 r. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku opiekuńczego po pomniejszeniu o 13,71% wynosi 2157,25 zł. W związku z tym, że jest ona niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia, po pomniejszeniu o 13,71%, wynoszącej 2243,54 zł (2600 zł - 2600 zł × 13,71%), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego należy podwyższyć do kwoty minimalnej podstawy wymiaru wynoszącej w 2020 r. 2243,54 zł. Jeżeli pracownik jest niezdolny do pracy na przełomie roku kalendarzowego, to płatnik świadczenia jest zobowiązany do ustalenia, czy od 1 stycznia należało podwyższyć faktyczną podstawę wymiaru świadczenia do kwoty minimalnej obowiązującej w nowym roku (patrz: PRZYKŁAD 4). PRZYKŁAD 4 Pracownica jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego w okresie udzielonego urlopu macierzyńskiego od 19 października 2019 r. do 6 marca 2020 r. Zatrudniona jest na cały etat z wynagrodzeniem minimalnym. Podstawa wymiaru zasiłku od października 2018 r. do września 2019 r. wynosi 1747,37 zł. W związku z tym, że podstawa wymiaru zasiłku jest niższa od minimalnego wynagrodzenia obwiązującego w 2019 r., podstawę wymiaru zasiłku od 19 października do 31 grudnia 2019 r. stanowiła kwota 1941,52 zł (2250zł - 13,71%). Natomiast wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia w 2020 r. podstawa wymiaru zasiłku od 1 stycznia 2020 r. uległa kolejnemu podwyższeniu do kwoty 2243,54 zł (2600zł - 13,71%). Dodatek stażowy a minimalna podstawa zasiłku Jeżeli pracownik zachowuje prawo do składników wynagrodzenia za okres pobierania zasiłków, to podstawa wymiaru zasiłku z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (patrz: PRZYKŁAD 5). PRZYKŁAD 5 Pracownik stał się niezdolny do pracy 31 stycznia 2020 r. Wynagrodzenie pracownika składa się ze stałego miesięcznego wynagrodzenia oraz dodatku stażowego, który jest wypłacany w pełnej miesięcznej wysokości także za okresy choroby pracownika. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego od stycznia do grudnia 2019 r. wyniosła 1930 zł. Dodatek stażowy przysługuje pracownikowi w kwocie 460 zł miesięcznie, a po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71% - 396,93 zł. W związku z tym, że ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego łącznie z kwotą dodatku stażowego przewyższa kwotę minimalnej podstawy wymiaru zasiłku wynoszącą 2243,54 zł (1930 zł + 396,93 zł = 2326,93 zł), zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi od ustalonej podstawy wymiaru, wynoszącej 1930 zł. Podstawa prawna art. 3 ust. 3, art. 36, art. 41, art. 43, art. 45, art. 47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 1590) rozporządzenie Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. ( z 2019 r. poz. 1778) ©℗ BARBARA PORADA specjalista w zakresie ubezpieczeń społecznych Pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy w ciągu roku kalendarzowego, lub 14 dni - w przypadku osób, które ukończyły 50 rok życia. Niezdolność może być spowodowana chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną. Prawo to dotyczy osób uprawnionych do zasiłku chorobowego. Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy nabywają, na równi z pracownikami, osoby wykonujące pracę nakładczą i osoby odbywające służbę zastępczą. Inni ubezpieczeni nie mają prawa do tego wynagrodzenia i w związku z tym zasiłek chorobowy przysługuje im od pierwszego dnia niezdolności do to przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy i wypłacane jest w wymiarze 80% wynagrodzenia, obliczanego na zasadach stosowanych przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Przy czym nie ma do tego wynagrodzenia zastosowania ograniczenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, pracownikowi przysługuje od pierwszego dnia zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego, a nie wynagrodzenie przewidziane w Kodeksie 33 dni, bądź 14 dni niezdolności do pracy ustala się sumując okresy niezdolności do pracy osoby ubezpieczonej w ciągu roku kalendarzowego. Bez znaczenia są przerwy pomiędzy tymi okresami oraz ilość pracodawców u których dana osoba pracowała. Dodaje się kolejno przypadające dni choroby, za które wypłacono w danym roku 34/15 dnia niezdolności do pracy pracownikom przysługuje prawo do zasiłku regulujące 14-dniowy okres wynagrodzenia chorobowego osób po 50 roku życia zostały wprowadzone od 1 lutego 2009 r. Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma jeszcze prawo do wynagrodzenia, to od 1 stycznia zachowuję nadal do niego prawo, ale okres 33/14 dni jest od nowa liczony, od 1 stycznia. Natomiast w przypadku, kiedy 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia nadal przysługuje mu zasiłek chorobowy za okres tej nieprzerwanej niezdolności do zatrudniony od 1 stycznia 2008. na 3/4 etatu był niezdolny do pracy z powodu choroby od 3 do 16 lutego (14dni). Za ten okres wypłacono mu wynagrodzenie. Od 10 marca podjął dodatkową pracę u drugiego pracodawcy, w wymiarze 1/4 etatu. 12 lipca pracownik kolejny raz zachorował, a jego niezdolność do pracy trwała do 1 sierpnia (21 dni). Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy będzie przysługiwało pracownikowi za łączny okres 33 dni: od 3 do 16 lutego u pierwszego pracodawcy oraz od 12 lipca do 30 lipca u obydwu pracodawców. Natomiast od 31 lipca pracownik będzie miał prawo do zasiłku chorobowego z tytułu obu prawna:Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwaUstawa z dnia 26 czerwca 1974r, Kodeks pracy Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Rozliczanie wynagrodzeń w przypadku, gdy składają się na nie różne elementy może przysporzyć niejasności. Dzieję się tak zwłaszcza wtedy, gdy rozliczanie to ma miejsce w związku z obliczaniem podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Co jeśli w sytuacji takiej dochodzi do zmiany etatu? PROBLEM Nasza pracownica rozwiązała umowę o pracę 28 lutego 2013 r. i przeszła na emeryturę. Od 1 marca 2013 r. została ponownie zatrudniona na 1/2 etatu. Zachorowała 19 kwietnia 2013 r. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego ma prawo do nagrody rocznej, która jest pomniejszana za okres niezdolności do pracy. Po potrąceniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika nagroda za 2012 r. wyniosła 3451,60 zł. W jaki sposób powinniśmy ustalić podstawę wymiaru zasiłku przy zmianie wymiaru etatu tej pracownicy? RADA W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego powinni Państwo uwzględnić wynagrodzenie przysługujące pracownicy za marzec 2013 r. (po zmianie wymiaru czasu pracy) oraz nagrodę roczną w wysokości 1/12 kwoty otrzymanej za 2012 r. w proporcji do aktualnego wymiaru czasu pracy, tj. do 1/2 etatu. Szczegóły w uzasadnieniu. Zadaj pytanie na: Forum Kadry UZASADNIENIE Ponieważ zmiana wymiaru czasu pracy Państwa pracownicy nastąpiła w miesiącu poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, tj. płaca zasadnicza za marzec 2013 r. i odpowiednio przeliczona nagroda roczna. Roczny składnik wynagrodzenia należy przyjąć w proporcji przeliczonej do aktualnego wymiaru czasu pracy, tj. do 1/2 etatu, a następnie podzielić przez 12, czyli: (3451,60 zł x 1/2 etatu) : 12 = 1725,80 zł : 12 = 143,82 zł (wysokość nagrody rocznej, jaką należy przyjąć do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w marcu). Składniki roczne należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłków, jeśli stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, oraz są pomniejszane za czas niezdolności do pracy. Roczny składnik wynagrodzenia należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc, w którym pracownik stał się niezdolny do pracy. Zapraszamy na wideoszkolenie: Zmiany w zasiłkach i e-zwolnienia Jeżeli roczny składnik wynagrodzenia pracownik otrzymał za okres pracy w innym wymiarze czasu pracy niż obecnie go obowiązujący, składnik ten należy przeliczyć do aktualnego wymiaru czasu pracy. Podstawa wymiaru zasiłku a zmiana wymiaru czasu pracy Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ustawy zasiłkowej). Pracownikom, którym zmieniono wymiar czasu pracy (na podstawie umowy o pracę czy innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy), podstawę wymiaru zasiłku należy obliczyć biorąc pod uwagę okres, w którym obowiązywał nowy wymiar czasu pracy (art. 40 ustawy zasiłkowej). UWAGA! Jeżeli zmiana etatu nastąpiła w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. PRZYKŁAD Andrzej O. do 8 grudnia 2012 r. był zatrudniony na 1/4 etatu, a od 9 grudnia 2012 r. na pełny etat. 25 kwietnia 2013 r. stał się niezdolny do pracy z powodu wypadku w drodze do pracy. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia po zmianie wymiaru czasu pracy, czyli od stycznia do marca 2013 r. W sytuacji gdy pracownik jest niezdolny do pracy od początku miesiąca (od pierwszego dnia) i od tego dnia nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, do postawy wymiaru zasiłku należy przyjąć wynagrodzenie dla nowego wymiaru czasu pracy po uzupełnieniu, a nie z 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy (art. 37 ustawy zasiłkowej). PRZYKŁAD Marcin D. stał się niezdolny do pracy od 19 kwietnia 2013 r. Do 10 kwietnia 2013 r. był zatrudniony na 1/5 etatu, a od 11 kwietnia 2013 r. na 3/4 etatu. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie przysługujące po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. za okres od 11 do 18 kwietnia, po uzupełnieniu do kwoty, jaką pracownik otrzymałby, gdyby pracował cały miesiąc. Polecamy również: Zasiłek chorobowy na wypowiedzeniu Jeżeli niezdolność do pracy trwa od pewnego czasu i w jej trakcie ma miejsce zmiana etatu, to taka zmiana nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru świadczenia chorobowego. PRZYKŁAD Kamil R. zatrudniony od 9 stycznia 2012 r. dostarczył zwolnienie lekarskie na okres od 15 kwietnia do 2 maja 2013 r. Do 30 kwietnia 2013 r. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 maja 2013 r. na 1/2 etatu. Ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za cały okres, należy przyjąć wynagrodzenie za okres od kwietnia 2012 r. do marca 2013 r. Przeliczenie składnika rocznego po zmianie wymiaru czasu pracy Zmiana wymiaru czasu pracy ma wpływ na uwzględnianie w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego (opiekuńczego, macierzyńskiego) składników przysługujących za okres dłuższy niż 1 miesiąc. W sytuacji gdy pracownikowi zmieniono wymiar czasu pracy w okresie roku kalendarzowego poprzedzającego powstanie niezdolności do pracy, składniki roczne należy przyjąć do podstawy w kwocie przysługującej po zmianie wymiaru czasu pracy, w proporcji odpowiadającej liczbie pełnych kalendarzowych miesięcy w tym roku po zmianie etatu. Jeżeli zmiana etatu nastąpi po zakończeniu roku poprzedzającego niezdolność do pracy, składnik roczny powinien być przyjęty w kwocie przeliczonej odpowiednio do nowego wymiaru czasu pracy. PRZYKŁAD Witold T. do 31 lipca 2012 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 sierpnia 2012 r. na 1/2 etatu. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego ma prawo do trzynastki. Pracownik zachorował w maju 2013 r. Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należy uwzględnić wynagrodzenie po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. od sierpnia 2012 r. do kwietnia 2013 r. Do podstawy wymiaru zasiłku należy doliczyć dodatkowe wynagrodzenie roczne w wysokości 1/12 kwoty otrzymanej za rok poprzedni, po pomnożeniu tej kwoty przez 1/2, tj. przez współczynnik równy proporcji aktualnego wymiaru czasu pracy do poprzednio obowiązującego wymiaru czasu pracy, czyli 1/2 : 1 = 1/2. Zakładając, że kwota trzynastki wynosiła 3451,60 zł tj. 4000 zł – (4000 zł x 13,71%) do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego za miesiące od sierpnia do grudnia 2012 r. należy doliczyć 143,82 zł (3451,60 zł x 1/2 : 12). Polecamy serwis: Składniki wynagrodzenia Więcej przeliczeń jest wymaganych w sytuacji, gdy w roku poprzedzającym zachorowanie zmieniano pracownikowi kilka razy wymiar czasu pracy. PRZYKŁAD Kazimierz R. w kwietniu 2013 r. otrzymał nagrodę za 2012 r. w wysokości 1682,40 zł (pomniejszoną o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika). Od maja do czerwca 2012 r. pracował na 1/2 etatu, od lipca do września 2012 r. na 3/4 etatu, a od października 2012 r. na 1/2 etatu. W takim wymiarze pracował również w maju 2013 r., kiedy zachorował. Aby przeliczyć nagrodę roczną do aktualnego wymiaru czasu pracy, trzeba obliczyć współczynnik zmiany etatu, tj.: = 0,89 1/2 etatu (aktualny wymiar czasu pracy) (1/2 etatu x 2 miesiące + 3/4 etatu x 3 miesiące + 1/2 etatu x 7 miesięcy) : 12 miesięcy (1,0 + 2,25 + 3,5) : 12 = 0,5 : 0,56 = 0,89 1682,40 zł (nagroda roczna) x 0,89 (współczynnik zmiany etatu) = 1497,34 zł : 12 = 124,78 zł. W podstawie wymiaru świadczenia chorobowego należy uwzględnić trzynastkę w wysokości 124,78 zł. PRZYKŁAD Mariusz F. otrzymuje stałe wynagrodzenie miesięczne i ma prawo do nagrody rocznej pomniejszanej za dni nieobecności w pracy. Pracownik kilkakrotnie zmieniał wymiar czasu pracy. Od maja do sierpnia 2012 r. pracował na 1/4 etatu, od września do marca 2013 r. na 3/4 etatu, a od 1 kwietnia 2013 r. na pełny etat. Mariusz F. zachorował w maju 2013 r. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego dla tego pracownika stanowi wynagrodzenie po ostatniej zmianie etatu, tj. za kwiecień 2013 r. W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego należy również uwzględnić nagrodę roczną w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok ubiegły, po odpowiednim przeliczeniu do aktualnego wymiaru czasu pracy. Wysokość nagrody rocznej, którą pracownik otrzymałby z tytułu zatrudnienia na pełny etat, należy obliczyć mnożąc kwotę otrzymanej nagrody przez współczynnik zmiany etatu, tj.: Współczynnik zmiany etatu = 0,60 1 etat (aktualny wymiar czasu pracy) = 1 = 1 : 0,60 = 1,67 (1/4 etatu x 4 miesiące + 3/4 etatu x 7 miesięcy + 1 x 1 miesiąc) : 12 miesięcy (1 + 5,25 + 1) : 12 Do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy doliczyć nagrodę wypłaconą pracownikowi za rok poprzedni, po jej pomnożeniu przez obliczony współczynnik zmiany etatu, tj. przez 1,67. Zakładając, że pracownik otrzymał nagrodę roczną w wysokości 4314,50 zł, tj. 5000 zł – (5000 zł x 13,71%), kwotę tę należy pomnożyć przez 1,67 i podzielić przez 12 miesięcy, czyli (4314,50 zł x 1,67) : 12 = 600,43 zł. Kwotę nagrody rocznej, czyli 600,43 zł należy doliczyć do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego z kwietnia 2013 r. Zobacz serwis: Rozliczanie wynagrodzeń Podstawa prawna: art. 36–47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – z 2010 r. Nr 77, poz. 512; ost. zm. z 2012 r., poz. 622 Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się przychód pracownika, od którego jest odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne. Składki te wynoszą: 9,76% kwoty przychodu - na ubezpieczenie emerytalne, 1,50% kwoty przychodu - na ubezpieczenia rentowe oraz 2,45% kwoty przychodu - na ubezpieczenie chorobowe. PYTANIE: Jak należy uzupełnić trzynastkę w podstawie ustalanej do wynagrodzenia/zasiłku chorobowego? Pracownica powróciła do pracy 21 października 2019 r. po urlopie macierzyńskim i rodzicielskim. Pracodawca naliczył jej dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2019 r., proporcjonalnie pomniejszone za czas choroby i urlopów związanych z rodzicielstwem. Czy w sytuacji, gdy pracownik pracuje krócej niż pół roku, należy uzupełnić trzynastkę i przyjąć ją do podstawy zasiłku chorobowego? Jeżeli tak, to czy uzupełniamy do pełnego roku i przyjmujemy 1/12, czy tylko 2 miesiące i do podstawy przyjmujemy 1/2 trzynastki? Którą trzynastkę należy przyjąć do podstawy, jeśli pracownica zachorowałaby w styczniu 2020 r.? Czy trzynastkę za 2018 r.? ODPOWIEDŹ: W przypadku wskazanym w pytaniu, pomimo że pracownica nie przepracowała co najmniej pół roku, dodatkowe wynagrodzenie roczne należy uzupełnić do pełnego roku, a następnie przyjąć do podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby czy zasiłku chorobowego w 1/12 otrzymanej kwoty. W przypadku zachorowania w styczniu 2020 r., przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy przyjąć dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 1/12 kwoty przysługującej za rok poprzedzający miesiąc zachorowania. Zobacz: Zadania UZASADNIENIE: Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się przychód pracownika, od którego jest odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne. Składki te wynoszą: 9,76% kwoty przychodu - na ubezpieczenie emerytalne, 1,50% kwoty przychodu - na ubezpieczenia rentowe oraz 2,45% kwoty przychodu - na ubezpieczenie chorobowe. Łącznie potrącone składki wynoszą 13,71% kwoty przychodu. W podstawie wymiaru wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków z ubezpieczenia chorobowego należy uwzględnić trzynastkę, ponieważ pracownik nie zachowuje do niej prawa w okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą oraz od kwoty trzynastki jest odprowadzona składka na ubezpieczenie chorobowe. Trzynastka w podstawie świadczeń chorobowych Trzynasta pensja zwiększa kwotę wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków przysługujących pracownikowi w razie niezdolności do pracy z powodu choroby. Jest to składnik wynagrodzenia uwzględniany w podstawie wymiaru świadczeń, ponieważ pracownik zgodnie z przepisami nie zachowuje do niej prawa za okresy pobierania tych świadczeń. W związku z tym, że trzynasta pensja jest składnikiem wypłacanym za okresy roczne, w podstawie wymiaru wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków uwzględnia się ją w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością̨ w pracy, zgodnie z przepisami płacowymi (takim składnikiem jest trzynastka), podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu, zgodnie z ogólnymi zasadami. Zasady uzupełniania podstawy zasiłkowej Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 38 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jeżeli w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru zasiłku, pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia, gdyż był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, np. chorował, opiekował się dzieckiem, korzystał z urlopu bezpłatnego, ustalając podstawę wymiaru zasiłku, należy: wyłączyć wynagrodzenie za miesiące kalendarzowe, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, przyjąć wynagrodzenie za miesiące kalendarzowe, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, po uprzednim uzupełnieniu. Uzupełnianie wynagrodzenia za miesiące uwzględniane w podstawie wymiaru, w których pracownik był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, odbywa się według następujących zasad: wynagrodzenie przysługujące w stałej miesięcznej wysokości przyjmuje się w wysokości określonej w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, wynagrodzenie zmienne osiągnięte za przepracowane dni robocze dzieli się przez liczbę tych dni i mnoży przez liczbę dni roboczych, które pracownik był zobowiązany przepracować w danym miesiącu. Te zasady dotyczą miesięcznych wynagrodzeń. Trzeba jednak pamiętać, że stosuje się ją odpowiednio do składników wynagrodzenia przysługujących za inne okresy, a więc także do składników wynagrodzenia rocznych podlegających uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłków. Przy czym składniki wynagrodzenia za okresy roczne uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku nawet wtedy, gdy w roku kalendarzowym, za który przysługują, pracownik wykonywał pracę przez mniej niż połowę czasu pracy obowiązującego go w tym okresie. Uzupełnianie trzynastki Przed uwzględnieniem w podstawie wymiaru składnika wynagrodzenia rocznego pracodawca powinien rozstrzygnąć, czy podlega on uwzględnieniu w podstawie wymiaru po uzupełnieniu, czy w kwocie faktycznie wypłaconej. Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie, należy sięgnąć do zasad wypłacania tego składnika. Jeżeli ulega on proporcjonalnemu zmniejszeniu za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w podstawie wymiaru zasiłku należy uwzględnić ten składnik wynagrodzenia po uzupełnieniu. W przypadku gdy zmniejszanie za okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy jest dokonywane w sposób nieproporcjonalny, składnik wynagrodzenia roczny podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania. W przypadku gdy pracownik był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przysługujące mu dodatkowe wynagrodzenie roczne, do którego nie zachowuje prawa za okresy pobierania zasiłków i które jest zmniejszane proporcjonalnie w związku z tą nieobecnością, podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uprzednim uzupełnieniu. SPOSOBY UZUPEŁNIANIA TRZYNASTKI Uzupełnienie zgodnie z ogólnymi zasadami: kwotę składnika rocznego dzieli się przez liczbę dni roboczych, które pracownik przepracował w roku kalendarzowym, z którego składnik jest uwzględniany, i mnoży przez liczbę dni roboczych, które pracownik był zobowiązany przepracować w tym roku kalendarzowym. Uzupełnianie według zasady określonej dla składników wynagrodzenia obliczanych procentowo od rocznego wynagrodzenia pracownika, jeśli pracodawca jest w stanie określić, jakie wynagrodzenie pracownikowi przysługiwałoby, gdyby przepracował wszystkie dni robocze w roku: roczny składnik wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie miał usprawiedliwionych nieobecności w pracy, np. trzynastka przysługuje w wysokości 8,5% rocznego wynagrodzenia i można ustalić kwotę pełnego wynagrodzenia, które przysługiwałoby pracownikowi za dany rok kalendarzowy, gdyby nie miał on nieobecności usprawiedliwionych. PRZYKŁAD Pracownica 30 marca 2019 r. urodziła dziecko i z tego tytułu przysługuje jej urlop macierzyński oraz urlop rodzicielski, w czasie których wypłacany jest zasiłek macierzyński. Pracownicy przysługuje miesięczne wynagrodzenie zasadnicze w stałej wysokości 3500 zł miesięcznie oraz premia roczna, tzw. trzynastka, w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za miniony rok kalendarzowy. Podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od marca 2018 r. do lutego 2019 r. oraz 1/12 trzynastki za rok ubiegły. Miesięczne wynagrodzenie z tego okresu, po pomniejszeniu o składki 13,71%, wynosi 3020,15 zł (3500 zł - 479,85 zł). W poprzednim roku kalendarzowym pracownica była nieobecna w pracy z powodu choroby i z tego powodu otrzymała zmniejszoną trzynastkę w kwocie 2500 zł. Trzynastkę można uzupełnić, ustalając jej kwotę jako 8,5% sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownica otrzymałaby, gdyby przepracowała wszystkie dni robocze w ubiegłym roku kalendarzowym. Uzupełnienie trzynastki przedstawia się następująco: 3500 zł × 12 = 42 000 zł, 42 000 × 8,5% = 3570 zł, 3570 zł × 13,71% = 489,45 zł, 3570 zł - 489,45 zł = 3080,55 zł. Polecamy: Pracownicy Składnik roczny, którym jest dodatkowe wynagrodzenie roczne, jak wcześniej zaznaczono, może być́ uzupełniony na dwa różne sposoby. Jest to uzależnione od tego, jakie wynagrodzenie otrzymuje osoba zainteresowana. Tym samym dodatkowe wynagrodzenie roczne należy uzupełnić niezależnie od tego, jaką część roku pracownica faktycznie przepracowała. PRZYKŁAD Pracownica w 2019 r. przepracowała 48 z 251 dni. Dodatkowe wynagrodzenie roczne za ten rok wyniosło 670 zł. Sposób uzupełnienia wynagrodzenia obrazuje poniższy przykład: 670 zł × 13,71% = 91,86 zł, 670 zł - 91,86 zł = 578,14 zł,578,14 zł ÷ 48 dni × 251 dni = 3022,04 zł,1/12 z 3022,04 zł = 251,84 zł (jest to kwota trzynastki podlegająca wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego). Podstawa prawna art. 42 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 1590) ©℗ MARZANNA KROŃSKA długoletni pracownik ZUS, główny specjalista w Wydziale Świadczeń Emerytalno-Rentowych, autor wielu publikacji z zakresu ubezpieczeń społecznych i prawa pracy

jak wyliczyć chorobowe na 3 4 etatu